Nosówka jest potencjalnie śmiertelną chorobą psów wywoływaną przez wirus. Wirus przenosi się między zwierzętami poprzez kontakt bezpośredni, drogą kropelkową lub kontakt pośredni. Największa ilość wirusa występuje w wydzielinie z nosa i oczu oraz ślinie chorego zwierzęcia.
Człowiek także pełni istotną rolę w rozprzestrzenianiu się nosówki – przenosi wirusy między innymi na ubraniach, butach, rękach. Najwrażliwsze na zachorowanie są szczenięta miedzy 3 a 12 miesiącem życia, ale także nieszczepione dorosłe psy, szczególnie z osłabioną odpornością.
Wirus po wniknięciu do organizmu namnaża się, a następnie rozprzestrzenia się we krwi
W tym okresie zwanym wiremią zwykle występuje gorączka i objawy złego samopoczucia. Po kilkudniowym okresie pozornej poprawy następuje drugie stadium choroby z różnymi objawami, w zależności od tego, gdzie dotarł wirus wraz z krwią.
Objawy występujące w tym czasie to ropny wypływ z nosa i oczu, kaszel, wymioty, postępujące osłabienie (postać płucna), biegunka ze śluzem, ropą i krwią (postać jelitowa). Do innych objawów należą: pęcherze na skórze podbrzusza, pachwin i innych skąpoowłosionych częściach skóry (postać skórna) oraz drgawki, skurcze mięśni, niedowłady, agresja i inne objawy neurologiczne (postać nerwowa). Wyzdrowienie występuje tylko w nielicznych przypadkach.
Zwykle nosówka prowadzi do śmierci
Nie ma leku działającego bezpośrednio na wirus. Leczenie polega na podawaniu antybiotyków, które blokują wtórne nadkażenia bakteriami, oraz postępowaniu objawowym. Jedynym lekiem działającym na wirus jest surowica odpornościowa. Jest ona trudnodostępna i skuteczna tylko podczas wiremii, kiedy objawy są jeszcze słabo nasilone i mało specyficzne. Jedyną skuteczną bronią przeciw nosówce jest czynne uodparnianie, czyli szczepienie. To właśnie dzięki szczepieniom aktualnie nie spotyka się już praktycznie choroby.
Szczepienia podaje się szczeniętom już w wieku kilku tygodni, żeby wzmocnić odporność najbardziej podatnego na zachorowanie organizmu. Niestety szczepienia w wieku szczenięcym nie są wystarczające, gdyż są neutralizowane przez przeciwciała pochodzące od matki obecne w krwi. Bardzo istotne jest szczepienie przypominające, wykonane po ukończeniu 12.tygodnia życia (wg najnowszych doniesień nawet 16. tygodnia życia). Równie istotne jest doszczepienie psiaka po ukończeniu pierwszego roku życia, mniej więcej rok po ostatnim szczepieniu szczenięcym. Odporność po prawidłowo przeprowadzonych szczepieniach, a szczególnie po szczepieniu przypominającym po ukończeniu 1. roku utrzymuje się około 3 lat, niezbędne jest więc doszczepienie dorosłych psów przynajmniej w takich odstępach czasu. Tylko takie postępowanie gwarantuje naszym pupilom życie bez zagrożenia nosówką. Aby odporność poszczepienna była maksymalnie dobra niezbędne jest szczepienie zwierząt wcześniej odrobaczonych i zdrowych w dniu szczepienia. Jest to bardzo ważne z punktu widzenia skuteczności tego postępowania profilaktycznego.
Korzystajmy więc z jedynej skutecznej broni przeciw tej śmiertelnej chorobie, jaką są szczepienia. Bądźmy odpowiedzialni, bo wspólnymi siłami możemy utrzymać stan, w którym nosówka będzie znana tylko z książek i opowieści naszych dziadków.
Lepiej zapobiegać niż leczyć!